Στο Αμφιθέατρο και στις αίθουσες διδασκαλίες της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών, το 1984 ως τεταρτοετής φοιτητής, παρακολουθούσα συνήθως τα μαθήματα μαζί με έναν ιδιαίτερο, ζωντανό και ανήσυχο συμφοιτητή μου τον Αλέκο Δαλιάνη, που συχνά πυκνά με ταξίδευε με τις συνεχείς φυγές του στην Ελλάδα (Χανιά, Κέρκυρα, Χίο, Πάτρα, Θεσσαλονίκη…). Ήταν Διαιτητής Υδατοσφαίρισης.

Η ταξιδιάρικη ψυχή μου αλλά και η Αθλητική μου παιδεία ως αθλητής στίβου πολλά χρόνια, πήραν το μήνυμα δίπλα του και είπα: «…εδώ είμαι…». Ξέρετε σύμφωνα με τον εκπληκτικό Νόμο της Έλξης που λέει: «… ότι σκέφτομαι και οραματίζομαι γίνεται…», η Σχολή Διαιτησίας Υδατοσφαίρισης προγραμματίστηκε γρήγορα την άνοιξη του 1984 στον Άγιο Κοσμά και βρέθηκα άμεσα μαθητής.

Γοητεύτηκα. Οι λέξεις κλειδιά Δικαιοσύνη, Συνεργασία, Επικοινωνία, Ηγεσία, Αθλητισμός, Νερό, Μπάλα, Ταξίδι, ως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μου, λειτούργησαν άμεσα και αγάπησα υπερβολικά τη νέα μου ιδιότητα. Διαιτητής Υδατοσφαίρισης. Σημείο αναφοράς, αφοσίωση, δουλειά, συμμετοχή, εκπαίδευση, πρακτική, προπονήσεις, κριτής, σφύριγμα, 1ος επίσημος αγώνας (Νέων), 1ο επίσημο παιχνίδι εκτός έδρας (Καλαμάτα) και το “ταξίδι” άρχισε…

Μία υπέροχη πορεία, γεμάτη συναισθήματα, συνεχή επικοινωνία, συνεργασία με ανθρώπους (αθλητές, προπονητές, παράγοντες, φιλάθλους, συναδέλφους διαιτητές κριτές παρατηρητές…), ταξίδια σε όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο.

Ο χρόνος ρέει στους ρυθμούς του, έτσι και ο χρόνος στο ρόλο μου ως διαιτητής ρέει σε ρυθμούς τέλους. Παιχνίδι Νέων η αρχή, Παιχνίδι Τελικός Νέων τώρα… Ήρθε η ώρα για την Ελλάδα, ο Δεκέμβρης για το εξωτερικό. Η απόφαση άμεση, με ανάμικτα συναισθήματα, γεμάτος αναμνήσεις. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο άνθρωπο που ακολούθησα, αφοσιώθηκα και αγάπησα τη Διαιτησία. Είναι από τα ομορφότερα πράγματα που συνέβησαν στη ζωή μου.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους που μου έδωσαν τη δυνατότητα να απολαύσω αυτό το υπέροχο ταξίδι. Τη λατρευτή μου οικογένεια. Τους ανθρώπους και όλα τα μέλη του Συνδέσμου μου (ΣΕΔΥ). Τους δασκάλους μου και τους παρατηρητές μου.  Όλους τους Αθλητές, Προπονητές, Παράγοντες και Φιλάθλους των Σωματείων που διαιτήτευσα. Τον πρόεδρο, τα μέλη του ΔΣ και όλους τους ανθρώπους της ΚΟΕ. Ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη νοιώθω για δύο(2) ανθρώπους, που χωρίς να το γνωρίζουν με στιγμάτισαν με τη συμπεριφορά τους και μου έμαθαν βασικές αρχές από την αρχή του ταξιδιού μου. Ο κος Ανδρέας Καλομοίρης -ο Πρόεδρος του ΣΕΔΥ- με έμαθε τι σημαίνει “Τιμιότητα” απαραίτητο συστατικό του Διαιτητή. Ο κος Λάκης Τσαντάς -ο Πρόεδρος της ΚΕΔ- με έμαθε τι σημαίνει “Απόλαυση” απαραίτητο συστατικό του Διαιτητή Ανθρώπου.

Η Διαιτησία Υδατοσφαίρισης στη Ελλάδα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Έλληνα Διαιτητή, σε συνδυασμό με το ποιοτικό επίπεδο των Αθλητών, των Προπονητών, των Πρωταθλημάτων, μας κάνουν τους κορυφαίους του κόσμου. Θέλω να θυμίσω στους νέους Διαιτητές: “Απολαύστε το ταξίδι. Ζουμάρετε στα θέλω σας αξιοποιώντας και εξελίσσοντας καθημερινά αρμονικά και ολιστικά το χαρακτήρα και τις διαιτητικές δεξιότητες σας. Να γνωρίζετε ότι δεν μπορεί να σας κάνει κανένας κακό παρά μόνο ο ίδιος σας ο εαυτός ειδικά αν μένετε στις ενοχές, στις προκαταλήψεις, στις ανησυχίες, στο φόβο. Ο φόβος είναι παντού μας και έχει δύο κόρες. Η μία είναι η “Αδράνεια και η Απραξία” και η άλλη είναι η “Τόλμη και η Δράση”. Αποφασίστε ποια θα πάρετε. Τολμήστε να μεγαλώσετε τα κουτάκια σας. Οραματιστείτε. Μπορείτε τα πάντα...”.

Το Παρελθόν είναι Ιστορία, Το Παρόν είναι Δώρο και το Μέλλον Μυστήριο. Απολαμβάνω τα πράγματα που γεννιούνται και φυτρώνουν Τώρα δίπλα μου, έχοντας στα αυτιά μου ότι: “Αυτό που η Κάμπια θεωρεί τέλος, ο Δημιουργός τ’ ονομάζει Πεταλούδα”.

Σας ευχαριστώ όλους…!!!

Νίκος Σταυρόπουλος
Διαιτητής Υδατοσφαίρισης